Wat werken in de zorg zo mooi maakt? “Het contact met de bewoners”, vindt Cyrianne, teambegeleider in Schoterhof. Met een van die bewoners heeft zij een extra bijzondere band.
Sinds vier jaar woont Tinie Terpstra (82) op woonzorglocatie Schoterhof in Haarlem-Noord. “Tinie kent hier iedereen. En iedereen kent Tinie”, vertelt teambegeleider Cyrianne. “Ze zit vaak aan de tafel bij de receptie te kletsen met alle mensen die langskomen.” “Beter dan de hele dag in mijn appartement zitten”, vindt mevrouw Terpstra, die graag Tinie genoemd wordt. Zeker door Cyrianne, met wie ze een warme band heeft. “Je had mijn dochter kunnen zijn.” “Vanaf het eerste moment dat je hier woont, hebben we goed contact”, zegt Cyrianne. “We lachen veel, ook bij de douchebeurten. Als je samen lachend de dag begint, dat geeft het leven kleur.” Wat Cyrianne bijzonder maakt? “Ze is lief en luistert goed”, vindt Tinie. “Ik kan alles bij haar kwijt.” “En ik kan soms mijn hart luchten bij jou”, aldus Cyrianne. “Jij kunt jezelf zijn bij mij, en ik bij jou.” Wel wil ze iets benadrukken. “Ook al hebben we een goede band, ik blijf altijd professioneel. En ik behandel Tinie niet anders dan de andere bewoners.” Speciaal voor het interview kwam Cyrianne op haar vrije dag naar Schoterhof. “Tinies dochter heeft net ons haar gedaan. Zij is toevallig ook mijn kapster.”
Sterke vrouw
Alle bewoners kunnen rekenen op warme aandacht van Cyrianne. “Zeker de mensen die weinig familie hebben of die weinig bezoek krijgen. Want wij willen graag dat elke bewoner een goede dag heeft. Wij zijn er om het laatste stukje van het leven zo mooi mogelijk te maken.” Een levensfase die niet altijd makkelijk is. “Ik weet er alles van”, beaamt Tinie. “Ik kan niet meer voor mezelf zorgen; mijn heupen doen het niet.” Cyrianne: “Ik merk dat je het lastig vindt om te accepteren dat je dingen uit handen moet geven.” Tinie zucht. “Wassen, aankleden, naar het toilet gaan; ik heb overal hulp bij nodig. Gelukkig zorgen ze goed voor me. Maar het blijft lastig. Ik ben niet meer mezelf.” “Tinie was altijd een sterke en zelfstandige vrouw”, weet Cyrianne uit de verhalen. Haar man Peter overleed op zijn 39e. Als jonge weduwe hield Tinie het gezin draaiende. “Ze verdiende de kost als kapster en heeft in haar eentje drie kinderen opgevoed. Dat heeft ze geweldig gedaan. Ze zijn allemaal goed terechtgekomen. En ze lopen de deur bij haar plat.”
Nieuw koffiezetapparaat
Tinie wijst naar een familiefoto op de kast. “Mijn familie is mijn grote trots. Ze doen alles voor me. Ze nemen me mee uit wandelen, een visje eten, winkelen.” “Jouw familie is ook altijd bereid om ons te ondersteunen”, zegt Cyrianne. “In heel Nederland is een tekort aan zorgmedewerkers. Ook wij zitten weleens krap. Dan is het fijn als betrokken familie klaarstaat. Ik heb ook goed contact met jouw dochter.” Dan, tegen de interviewer: “Als Tinies koffiezetapparaat kapot is, stuur ik haar dochter een appje. Een halfuur later staat haar kleinzoon dan op de stoep met een nieuw apparaat.” Al 23 jaar werkt Cyrianne in de zorg. “Ik begon op mijn zestiende. En ik doe het nog altijd met veel plezier. Het lijkt me mooi om me verder te specialiseren in wondzorg.” “Dit werk is je roeping”, vindt Tinie. “Je doet het geweldig.” “Dank je wel”, besluit Cyrianne. “Fijn om te horen. De zorg is een prachtig vak. Ik word elke dag blij van mijn collega’s en de bewoners. Ja, het is soms best zwaar. Maar ik krijg er enorm veel positiviteit voor terug.”
Ben jij, net als Cyrianne, ook enthousiast over werken in de zorg? Bekijk onze openstaande vacatures.