Kennemerhart biedt thuiszorg aan ruim vierhonderd cliënten. We liepen een avond mee in de wijk Sinnevelt-Schoten. “In mijn werk houd ik altijd in gedachten: onze cliënten zijn iemands ouder, partner of naaste. Ook die moeten we betrekken”, aldus verzorgende IG Karen.
“Goedenavond, mevrouw Bosman.” Karen stapt de woonkamer in van Ans Bosman-Zwijnenberg (69). “Hoe is het met u vandaag?” Al jarenlang is mevrouw Bosman cliënt van Kennemerhart. “In 2014 heb ik mijn rug gebroken bij een simpele val. Sindsdien ben afhankelijk van de rolstoel. Daarnaast heb ik voor één procent zicht. Eens per week krijg ik vier uur individuele begeleiding van Liesbeth, een medewerker van Kennemerhart. Zij is mijn ogen en helpt me met de administratie. Verder doe ik TOP-fit bij Schoterhof. Dat is fitness onder leiding van een fysiotherapeut.” Ook komt thuiszorgteam Sinnevelt-Schoten elke ochtend en avond langs. Vanavond is het Karen die mevrouw Bosman ondersteunt met verschillende handelingen die ze niet zelf kan. Zo legt Karen onder andere de medicatie klaar op drie bordjes. Eén voor later vanavond, één voor morgenochtend zeven uur en één voor morgenochtend acht uur. “Is er in het verhaal ook ruimte voor een kritische noot?“, vraagt mevrouw Bosman. “Ik vind dat ze in de thuiszorg heel hard moeten werken en er zijn best veel invallers. Maar op zich is dat niet erg, want ik controleer toch mijn eigen medicatie. Ik wil zo zelfstandig mogelijk blijven.” “Eigen regie is heel belangrijk“, beaamt Karen. “Voor cliënten, maar ook voor mij. Daarom vind ik werken in de thuiszorg zo leuk. Ik heb hier veel zelfstandigheid.“
Goede genezing
Even later belt Karen aan bij het volgende huis. “Deze meneer is sinds kort in zorg. Zelf ben ik hier nog niet geweest.” Een vrolijke man doet open. “Dag, meneer Wesseling. Ik ben Karen. Ik kom u vanavond helpen.” “Kom binnen!“, zegt de 87-jarige Haarlemmer, die nooit eerder thuiszorg nodig had. “Ik kan alles nog zelf. Ik kook, ik wandel veel. Nou ja, alleen nu even niet. Laatst ben ik uit bed gevallen. Mijn lichaam is flink gekneusd. En ik heb deze wond.” Hij wijst naar zijn rechterelleboog. Karen informeert hoe het met hem gaat. Dan pakt ze haar telefoon. “In het Elektronisch Cliëntendossier check ik altijd het zorgplan en wat mijn collega’s hebben geschreven. Eens kijken… Betadinegaas vervangen en afdekken“, leest ze. “Prima, gaan we doen.” Eerst spoelt Karen de wond uit onder de kraan. “Hoe ziet het eruit?“, vraagt meneer Wesseling. “Heel mooi. De wond geneest prachtig.” “Kan ik morgen weer douchen? Dat zou lekker zijn.” “Dat kan.” Karen geeft wat tips om op een verantwoorde manier te douchen. Dan is het tijd om de wond te verbinden. “Ik wil mijn schaar desinfecteren. Heeft u toevallig alcohol in huis?” “Ja, bier“, lacht meneer Wesseling. “Maar dat bedoel je vast niet.” Karen vist uit haar mandje een fles desinfectiemiddel. Schaar desinfecteren, knippen en plakken. Even later is de wond weer schoon en netjes verbonden. Dan nog even een praatje en op naar de volgende cliënt. “Tot ziens, meneer Wesseling. En geniet van uw douche!“